Na całym świecie transformacja przyspiesza. W Europie produkcja energii słonecznej i wiatrowej po raz pierwszy w historii jest wyższa niż w przypadku węgla i gazu, a rozwój mocy w tym segmencie bije kolejne rekordy.

Opóźniony scenariusz przewiduje, że pomimo napięć geopolitycznych i konfliktów, tempo wzrostu odnawialnych źródeł energii będzie stabilne, przy założeniu utrzymania globalnego ocieplenia na poziomie 2,4 stopnia Celsjusza.

Wraz ze wzrostem mocy, koszty kluczowych technologii odnawialnych będą spadać. Od dziś do 2030 roku będzie to średnio 25 proc. w przypadku energii słonecznej, 20 proc. dla energii wiatrowej na lądzie i 5 proc. dla energii wiatrowej na morzu, co przyspieszy transformację w kierunku zerowej emisji netto.

Podczas, gdy odnawialne źródła energii w 2050 roku stanowić będą 87 proc. miksu energetycznego UE, globalne zapotrzebowanie na węgiel wkrótce zacznie spadać, a zużycie ropy i gazu osiągnie szczyt około 2030 roku lub wcześniej we wszystkich analizowanych scenariuszach.

Zużycie energii elektrycznej w UE wzrośnie do 2050 roku o ponad 200 proc. w związku z wysoką konkurencyjnością elektryfikacji w transporcie, budownictwie czy przemyśle. Jednocześnie w Green Transition Scenario ogólne zużycie energii będzie spadać, nawet przy wzroście potencjału gospodarczego.

Przyspieszona redukcja emisji w końcowym zużyciu wciąż stanowi wyzwanie. Nadal blisko 60 proc. emisji dwutlenku węgla pochodzi z przemysłu, budynków czy transportu:

• Budynki: elektryfikacja jest głównym rozwiązaniem dla ograniczenia emisji razem z podnoszeniem efektywności energetycznej i zmianą postaw. Mimo, że pompy ciepła są coraz bardziej konkurencyjne cenowo, transformacja w obszarze źródeł ogrzewania postępuje powoli.
• Transport: samochody osobowe przechodzą na napęd elektryczny. W europejskim scenariuszu Green Transition do roku 2050 ich udział w transporcie wzrosnąć ma od 2 proc. do 70 proc., podczas gdy udział ropy naftowej spadnie z ponad 90 proc. do poniżej 2 proc.
• Przemysł: wykorzystanie energii elektrycznej wzrasta we wszystkich scenariuszach. Emisje są obecnie kosztochłonne, trudne do ograniczenia i konieczne jest wsparcie w postaci regulacji i polityk, żeby segment ten mógł osiągnąć swoje cele neutralności klimatycznej.
• Sektory trudne do dekarbonizacji: redukcja emisji w transporcie długodystansowym i niektórych gałęziach przemysłu (stal, cement, chemikalia) jest trudnym wyzwaniem. Te obszary rynku potrzebują połączenia zróżnicowanych rozwiązań z dużym wsparciem legislacyjnym.

Jest kilka dodatkowych rozwijających się technologii, które według prognoz będą odgrywać dużą rolę, zwłaszcza w sektorach trudnych do dekarbonizacji. Są to między innymi wodór, biogaz, wychwytywanie i składowanie dwutlenku węgla oraz jego usuwanie.

Przekształcenie systemów energetycznych w te w większym stopniu zależne od warunków atmosferycznych to wyzwanie, ale możliwe do zrealizowania. Wymaga równoległego rozwoju wielu elastycznych rozwiązań, takich jak magazyny energii, energetyka wodna, inteligentne i elastyczne metody zarządzania zapotrzebowaniem na energię czy współpraca między rynkami.